پیش بینی بلند مدت تقاضای آب شرب (مطالعه موردی: شهر نیشابور)

پیش‌بینی تقاضای آب خانگی و شناخت عوامل مؤثر بر آن یکی از گام‌های مهم در مدیریت و کنترل بحران آب است، زیرا راه حل مؤثر، تنها عرضه آب نیست بلکه اتخاذ سیاست‌ها و تدابیر لازم مبتنی بر الگوی مصرف و توجه کافی به عوامل تقاضای آب از اهمیت بالایی برخوردار است. برآورد تقاضای آب در آینده، این امکان را برای تصمیم‌گیران فراهم می‌سازد که باتوجه به محدودیت‌ها و بحران‌های پیشرو تدابیر لازم را اتخاذ نمایند. در این تحقیق برای پیش‌بینی تقاضای سرانه آب از دو رویکرد نقطه‌ای و بازه‌ای استفاده شده است. بعد از تخمین تابع تقاضای آب، با تعیین سناریوهای محتمل مقادیر متغیرهای مستقل برای آینده پیش‌بینی می‌شود. در ادامه به بررسی اثر تغییرات پارامترهای اقتصادی در مصرف آب بر  تقاضای آب خانگی پرداخته شده است. نتایج بر ضروری بودن کالای آب تاکید می‌کند. با جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز در شهر نیشابور، به‌منظور پیش‌بینی نقطه‌ای، چهار سناریو تعریف گردید و متغیرهای مستقل پیش‌بینی شدند. درصد تغییرات تقاضای آب سه سناریو اول (برای حالتی که طرح هدفمندسازی یارانه‌ها اجرا نگردد) برای دوره‌ی 1390 تا 1410 بین 40 تا 57 درصد در طول این بازه می‌باشد. در سناریو چهارم که فرض بر اجرای طرح هدفمندسازی یارانه‌ها می‌باشد مقادیر تقاضای سرانه آب نسبت به حالتی که این طرح اجرا نگردد در سال 1390، 3 متر مکعب و در سال 1392، 2 متر مکعب کاهش می‌یابد. در انتها با استفاده از شبکه عصبی تقاضای آب بصورت بلند مدت پیش‌بینی شده است. نتایج نشان داد، استفاده از جزء غیرقطعی سری‌های زمانی در پیش‌بینی با شبکه‌های عصبی می‌تواند مشکل درونگرا بودن این مدل‌ها را تا حدی حل نماید.